Donderdag 24 juli – Sapa (door Nicole)
’s Ochtends vroeg om 5.30 uur worden we gewekt door geklop op de deur. De trein is gearriveerd in Lai Cao. Veel sneller dan we hadden gedacht. Dus als een gek kleden we ons aan, verzamelen alle spullen en springen het perron op. Bij de uitgang worden we door een jongen van een minibus aangesproken op het moment dat ik net op een bord zag staan dat een busticket 30.000 dong is. Dus hij wilde ons wel meenemen voor ‘thirty”. Bij het busje gekomen wilde hij dat we direct betalen. Gelukkig reageert Nuttert heel duidelijk en snel, dat we pas bij het hotel zouden betalen. Vervolgens ontstaat er een gehussel, geschreeuw en gedoe. Er moeten 4 passagiers overstappen in een andere bus, maar iedereen had al betaald dus niemand wil. Toen er 1 stel overstag ging, wilden wij ook wel. Wij hebben tenslotte nog niet betaald en we begrepen dat de andere bus sneller weg zou gaan. In de nieuwe bus aangekomen horen we van de Nederlander naast ons dat hij 170.000 dong heeft betaald voor de reis. Ook anderen hebben dit betaald. We beginnen ons zorgen te maken dat we genept zijn en dat we ipv 30.000 dong 30 dollars moeten betalen. Vooral Nuttert is bezorgd. Ik denk dat we het aan het hotel kunnen vragen en dan de normale prijs betalen.
Ondertussen wordt de omgeving mooier en mooier, maar regende het ook voortdurend. In Sapa aangekomen wordt het grootste deel van de passagiers uit de bus gezet in het centrum van Sapa. Zij hebben nog geen hotel geboekt. Ook wij moeten uitstappen, maar we blijven volhouden. Sapa Summit Hotel, dus we mogen blijven zitten. vervolgens stopt de chauffeur weer opnieuw en wijst ons een straatjeomhoog. Voor 50.000 dong wil hij ons wel bij het hotel afzetten. We geloven onze oren niet. We hebben dus toch de juiste prijs onderhandeld en de rest was dus flink afgezet. We hebben uiteindelijk 50.000 dong betaald. Bijna het dubbele, maar toch veel minder dan de rest.
In het Sapa Summit Hotel kunnen we wel ontbijten, maar pas rond 12.00 uur inchecken. We lopen dus een beetje rond in het dorp/stadje. Al snel hebben we een grote groep vrouwen (Mhong) die achter ons aanlopen.
Bij de Mhong Sisters Bar drinken we een hot chocolat. Door het druilerige weer voelen we ons wat inactief. We lezen wat en eten wat. Om 14.00 uur gaan we terug naar het hotel om in te chekcken. De hele horde Mhong kinderen is verdwenen. We slapen twee uurtjes en gaan daarna onze wasgoed wegbrengen en weer lekker lezen in café Bacquettes & Chocolat. Een gezellige plek waar je ook kunt overnachten. We besluiten om hier morgen naar toe te verplaatsen. Vroeg naar bed en weer wat lezen. Echt een relax dagje.
Oh ja, toch nog even bij een travelagent langs geweest om een treinticket voor de terugreis te regelen, zaterdag is echter een drukke dag.
Vrijdag 25 juli – Sapa (door Nuttert)
Opgestaan om 07.30 uur en klaargemaakt om te vertrekken. Eerst ontbijten, wat we direct afrekenen en het terrastuintje bekijken. Hierna naar Bacquette&Chocolat gelopen om daar in te checken. Omdat dat nog een half uurtje duurt zijn we tussentijds naar het boekingskantoor gelopen. De mevrouw heeft alleen nog een 6-persoons coupe kunnen regelen. Voor mij was dat niet akkoord. Nicole zou er geen probleem mee hebben. Dat betekent dat we pas maandagavond weg kunnen, want ook op zondag is de trein al vol. En we moeten dus ook nog op zoek naar een hotel voor nog 2 nachten.
Oh ja, het weer? Het was tot het ontbijt droog, daarna begon een lichte regen.
Na het inchecken gaan we op zoek naar een hotel. Nicole heeft een leuke gezien in dezelfde straat, maar dat blijkt een restaurant. Ondanks dat nemen we daar een pannenkoek met (veel te zoete en sterke) gemberthee. Hierna door naar Chou Long. Deze is op zich veel te duur, maar ze hebben ook goedkopere kamers. Maar omdat de receptie onbemand is zijn we verder gegaan. Er tegenover zit Nha Hang Hoing Long. Hier hebben ze een kamer voor 15 dollar per nacht. Verder niet echt op de westerling afgestemd, maar toch gereserveerd.
Hierna zijn we gaan wandelen richting Cat Cat. Geen idee wat we zouden aantreffen, maar zo zien we nog eens wat! De aanbiedingen van de brommers en de dekens zijn weer niet van de lucht, maar we hebben alles kunnen negeren. Een goed methode: Nederlands terugpraten.
Cat Cat blijkt nogal berg af te liggen, de weg ernaartoe is best steil, ca. 10%. Maar het is rustig en het begint ook steeds droger te worden. Bij het binnengaan van het gebied moeten we 10.000 dong per persoon betalen bij een wachthokje met slagboom. En verderop is er nog een controlepost, met ook een slagboom. In het dal zijn we via kleine hangbruggen over de rivier gegaan en met kleine paadjes naar een behoorlijke waterval gelopen. Hier hebben we nog wat gedronken. Zonder regen warmt het toch behoorlijk op en met de vochtigheid lust je wel wat. Na de waterval door, wat we denken, Cat Cat gelopen. Veel toerisme, maar ook nog wat echte boeren.
Terug in Sapa nog wat gedronken bij de Two Sisters, onze was opgehaald en naar het hotel gegaan. Daar hebben we ook gegeten en om 21.00 uur liggen we in bed!
Zaterdag 26 juli – Sapa (door Nicole)
Ook vandaag opgestaan met regen. We moeten er al vroeg uit, want tussen 8.00 en 9.00 uur is het check-out-time. We hebben onze tassen ingepakt en meegenomen naar het ontbijt, zodat we wat langer kunnen slapen. Bacquette & Chocolat heeft een beperkte keuze voor het ontbijt. Nuttert kiest oa een croissant die niet naar een croissant smaakt. Na het eten vraag ik aan Nuttert hoe gaat het? Hij vertelde dat hij zich erg gespannen voelt en niet kan genieten van dit land. Heimwee? Nuttert weet het niet zo goed. In ieder geval hebben we beide tranen in de ogen staan.
Na het afrekenen en uitchecken zijn we naar een nieuw hotel gegaan. Daar hebben we lang gesproken over de mogelijkheden. We kunnen onze tickets in Hanoi proberen om te zetten, zodat we eerder terug naar huis gaan, maar zover wil Nuttert het nog niet laten komen. We hebben nu een planning gemaakt voor de rest van de vakantie. We gaan langzaam reizen en zullen per plaatsje wat meer tijd nemen. Nu maar hopen dat de spanning er wat minder door wordt.
De rest van de dag hebben we al ‘nietsend’ doorgebracht. Eerst wat lezen bij de Two Mongh Sisters. Oh nee, eerst hebben we nog een ticket geregeld van Hanoi -Nihan – Binh – Hue. De treinen zijn stampvol dus hebben we nu een soft-sleeper-open-tour-ticket met de bus. We zullen zien hoe dat bevalt. Van de nachttrein tussen Hue en HCMC hebben we tot nu toe van twee kanten hele slechte verhalen gehoord. Ratten, ongedierte etc. in de treinen. Dus dit kon wel eens een zeer goed alternatief zijn. Bij de Sapa Travel Agent horen we dat er door een grote landverschuiving geen treinen vanaf Lao Cai vertrekken. Hopelijk zou dit maandag verholpen zijn. In ieder geval een geluk dat we pas maandag zouden gaan en dat we de 6-persoons coupé niet hadden genomen. Bovendien blijkt er geen deur in de compartimenten te zitten, dus wel diefstal-gevoelig.
Bij de Mhong Sisters raken we in gesprek met Nederlanders die dus net aan zijn gekomen met de trein en de enorme omweg hebben meegemaakt achterin een busje. Na een uitgebreid gesprek met de Twentenaren (zij kwamen vanuit het Zuiden) gaan we eten in Red Dao House. Nuttert heeft penne met een vieze groene vette basilicum drab. Niet zo lekker en ook nogal zwaar. Ik had een curry die wel aardig is.
Na het eten lopen we nog over een markt. Vanaf de middag was het aardig droog geworden. De markt is daardoor gezellig druk met veel Vietnamese toeristen en lokale Mhong jongeren die dansen en muziek maken. We zien veel kitsch en ook kraampjes vol medicinale bergkruiden uit China.
Daarna nog een ‘pub’ opgezocht om de dag af te sluiten met een whiskey en een baileys. Om 22.00 uur naar bed. In het hotel lijkt het erop dat we de enige gasten zijn. Geeft een beetje verlaten gevoel. De hemel is helder, dus dat geeft hoop voor morgen.
Tour update: Sastre heeft de gele trui behouden ook na de tijdrit.
Zondag 27 juli 2008 – Trekking in Sapa (door Nicole)
We staan op en er is zowaar geen regen. We hebben heerlijk kunnen uitslapen tot ca. 9.30 uur. Buiten schijnt de zon en we hebben behoorlijk goed zicht op de bergen.
We besluiten te ontbijten bij Bacquette&Chocolat, maar onderweg lopen we Stefan en …. tegen het lijf. Het Franse (kleffe) stel van de junk uit Halong Bay. Ze vertellen ons dat ze vandaag een trekking naar Ta Phin gaan doen met een gids. Ze nodigen ons uit om mee te gaan en dat vinden we een super-aanbod. We kopen snel een flesje water en wat broodjes voor de lunch en we vertrekken.
Echt een fantastische wandeling door twee kleine dorpjes Sin Hó en Ma Ch met slot in Ta Phin. We mogen een huisje in, nog best groot, maar erg armoedig. de gids legt uit dat de kleren allemaal gemaakt worden met hamtree, later begrepen we dat dit hennep is. Bovendien laat hij ons zien hoe ze de kleur indigo maken. Na elke bocht maken we weer foto’s van de rijstvelden. Prachtig en het weer is ook echt perfect. 
We lopen door de rijstvelden en stampen met onze grote schoenen de dijkjes kapot. Het is heerlijk om even weg te zijn uit de drukte van de stad en het gehassel van alle vrouwtjes en kinderen.
Bij het laatste dorpje Ta Phin lunchen we bij een lokaal winkeltje. De gids heeft deze lunch wel wat laat ingelast. Het is al 14.30 uur, dus we zijn blij dat we even kunnen zitten op kleine stoeltjes. We eten eerst onze eigen twee broodjes op en daarna mogen we nog wat komkommer, tomaten, appel, peer en banaan mee-eten. Heerlijk relaxed.
Toen we het dorpje verder inliepen bleek het toch behoorlijk toeristisch. We worden overvallen door een groep vrouwen met rode hoofddoeken, de Red Dzao. Erg fotogeniek, maar we durven alleen stiekem een foto te nemen, want je weet zeker dat ze dan zouden blijven proberen om iets te verkopen of geld te vragen. Hier willen we niet aan meewerken.
We moeten even wachten op de jeep. In ca. 20 minuten worden we met de Russische jeep weer terug gebracht naar Sapa. Daar nemen we afscheid van de Fransen en betalen we de gids. Ze vraagt alleen de ticketprijs voor de entree van het dorp. Wij geven ca. 2 euro meer. Veel te veel gezien de ongemakkelijke reactie van de gids.
Daarna naar het hotel, douchen en vervolgens eten bij het Red Dao House; een vegetable hotpot. Fantastisch, dat smaakt heerlijk. Nuttert heeft voor het eerst een echte vakantiedag gehad in Vietnam. Lekker ontspannen dus. Na het eten lopen we nog over de markt en drinken we een whiskey en een baileys bij de Dragon Pub. Toen naar bed.
Maandag 28 juli 2008 – Van Sapa naar Hanoi (door Nicole)
Vandaag een relax, regeldagje en reisdagje. lekker uitgeslapen, ontbijten bij bacquettes&Chocolat en daarna geïnformeerd bij de Sapa Travel Agency of de trein alweer rijdt tussen Lai Cao en Su Phung. Helaas nog niet. Dus moeten we om 16.00 uur al weg en extra bijbetalen. We brengen de rest van de tijd door bij de Mhong Sisters; wat drinken, schrijven en eten. Nuttert heeft alle ansichtkaartjes nu ook klaar.
Om 16.00 uur worden we opgepikt door een klein minibusje vol met Vietnamezen en kleine stoelen. Natuurlijk dachten wij dat de bus vol zat, maar ca. 200 meter verderop stoppen we weer en moeten er nog 4 mensen bij. Wonder boven wonder lukt dat. En daar gaan we. De chauffeur rijdt heel voorzichtig, nog nooit eerder meegemaakt in een bergachtig gebied. In Lai cao stoppen we voor een uur lunch, daarna zou de weg ‘bumpie’ worden. Ik maak me al erg zorgen. Ik ben niet zo’n held in de bergen met ‘bumpie’ wegen.
Gelukkig valt het bergachtige van de weg erg mee. De weg loopt grotendeels langs de rivier dus geen enge afgronden. Wel zien we de gevolgen van de enorme regenval van de afgelopen dagen. Veel landverschuivingen en troep meegesleurd door het water. We kunnen zien hoe hoog het water is gekomen, ca. 3-4 meter hoger dan normaal. Het is behoorlijk tekeer gegaan. De weg is alweer in een redelijke staat, maar inderdaad erg ‘bumpie’ en stoffig. In het minibusje wordt het ondertussen steeds gezelliger met zingende kinderen en volwassenen en vervolgens een cd.
In Su Phung (ofzo) worden we bij het station afgezet. Het is een enorme drukte. We blijven zo dicht mogelijk bij ‘ons groepje’ Aziatische homo’s. Ze zorgen ervoor dat we onze tickets kunnen inruilen en de juiste kaartjes krijgen.
Op het station hebben we nog ca. 2,5 uur gewacht op de juiste trein. het blijft enorm druk, maar we hebben als snel twee stoeltjes bemachtigt bij een druk vrouwtje die zeer actief haar waren verkoopt. We onderhandelen over de prijs van het bier en dat lukte gelukkig. We betalen 10.000 dong minder.
We laten aan zoveel mogelijk mensen weten om ons heen met welke trein we gaan. Dus toen het zover was werd ons dat wel verteld. De trein valt helaas wat tegen. De matrassen zijn oud en alles ziet er minder uit. Gelukkig hebben we als mede-reizigers de twee vrouwen met kind uit ons busje. Zij willen snel gaan slapen en wij ook. Rond 22.00 uur vertrekt de trein en proberen wij in slaap te vallen.