zondag 10 augustus – Van Hoi An naar Danang (door Nicole)
Vandaag een reisdagje, niet zo lang maar wel midden op de dag. eWe staan rond 8.30 uur op zodat we voor 9.00 uur kunnen ontbijten. We bestellen bij het buffet en pancake banana (zoals gewoonlijke) en een pancake pineaple voor Nuttert deze keer. Verder eten we wat cornflakes met meld en Nuttert neemt nog 1 toast. We genieten van het luxe ontbijt, de enorme keuze, maar nemen steeds niet zo heel veel van al het gepresenteerde voedsel. De volgende dagen zullen wel weer eieren, omelet of scrambled egg worden vermoedelijk.
Terug op de kamer pakken we alle spullen weer in de rugzak. In de afgelopen dagen hebben we al onze spullen uit de rugzak gehaald. Dus deze moet nu weer volledig worden gereorganiseerd. We verbazen ons over de ruimte die we overhouden. De ervaring leert dat je in de loop van de vakantie alles toch efficiënter inpakt.
We hebben de tv aanstaan, want de finales zwemmen staan gepland. Tot onze verrassing zien we opeens de start van de estafette 4×100 meter vrouwen, waarin Nederland als vierde is geplaatst. We maken live mee dat Nederland de winnaar wordt en dus ‘onze’ eerste gouden medaille binnen haalt.
Tegen 11.30 uur checken we uit bij de receptie. We mogen onze rugzakken in een aparte ruimte plaatsen. Bij de ingang ligt een dikke kakkerlak op z’n rug te spartelen. We betalen het hotel en zien daarna dat onze portemonee zo goed als leeg is. Dus het eerste dat we doen is weer geld ophalen bij een ATM, weer 2.000.000 dong. Van de receptionist hebben we een adresje gekregen van een klein vegetarisch cafeetje in een smal steegje midden in de stad, maar moeilijk te vinden. Ze probeert ook uit te leggen dat veel Vietnamezen aan het begin van de maand small numbers vegetariër zijn, maar helemaal duidelijk is het niet, want dit is good for family, good for the body en not much thinking in temple. Wat warrig dus.
Ook al hebben we nog niet zo’n honger, we gaan er naar op zoek voor de beleving en stappen even uit het toeristische gedoe. En inderdaad in het cafeetje is het een rommeltje op de grond; een teken dat het er al heel druk was geweest. Niemand verstaat Engels, maar met gebaren en onze paar basiswoordjes Vietnamees kunnen we duidelijk maken dat we pho rau willen (vegetarische noedelsoep).
De noedelsoep wordt gebracht samen met een bord verse gember en basilicumblaadjes. We eten de soep bij een laag tafeletje gezeten op een laag krukje en genieten van het feit dat we de enige toeristen zijn en van de vriendelijke mensen. 
Na het eten dwalen we nog wat door de kleine steegjes. Duidelijk een onderdeel van de oude stad.
We lopen naar de rivierkant en gaan bij een restaurantje aan de andere zijde van de rivier nog wat drinken om de tijd te doden. Op het balkonnetje kijken we naar het oude stadsdeel. Ik schrijf wat in het dagboekje en Nuttert mijmert wat.
Rond 13.15 uur rekenen we af en lopen we naar het hotel, pakken onze rugzakken en lopen door naar Sinh Café Agency. Het is daar al druk. Ik probeer opnieuw onze vlucht van maandag Da Nang – HCMC te confirmeren. Dat lukt maar we moeten zorgen dat we in Da Nang ons hotel en roomnumber doorgeven, zodat in het geval van vertragingen de maatschappij ons kan bereiken. Ik begin me direct zorgen te maken over onze vlucht en de aansluiting voor onze terugreis. Wat als we deze niet zouden halen vanwege vertragingen. Door de tvbeelden van het rampgebied in het Noorden lijkt alles mogelijk wat het weer betreft. Nou, ja afwachten maar.
De busrit naar Da Nang duurt ca. 30 minuten, niets spectaculairs over te melden. Bij het uitstappen is er weer een overijverige meneer die ons wel aan een hotel kan helpen. Wij hebben echter al een hotel uitgekozen, deze laten we zien aan de meneer en vervolgens kunnen we er met hem op een motorbike naar toe. Wij willen lopen, maar even later verschijnt hij op de brommer naast ons en laat ons weten dat hij wel vooruit zal gaan om ons aan te kondigen. Tja, we laten het maar gebeuren deze keer. Kan hij z’n commissie opstrijken voor niet-gedaan-werk. Toen we verderop twijfelen welke kant het op is, staat de meneer vrolijk te zwaaien. De laatste 100 meter neemt hij de doos met souvenirs van mij over. Dus met z’n drieën komen we aan bij het hotel.
We checken de kamer en vinden deze prima. Tijdens het slepen met de spullen raken we in gesprek met de ‘portier/keukenhulp/alleskunner’ over de Olympische Spelen, de gouden medaille van Nederland, de mogelijk enige medaille voor Vietnam voor het gewichtheffen. Ik vermaak me over zijn verbazing dat ook vrouwen geïnteresseerd zijn in sport. Aanvulling Nuttert: De hoteleigenaar kon zich dé voetbalwedstrijd van 1974 nog levendig herinneren en was blij te vertellen dat Vietnam zilver had op gewichtheffen.
We gaan direct door naar het Cham Museum, internationaal gerenommeerd waar je zeker een uur moest doorbrengen, volgens de LP. het is 15.30 uur en om 17.00 uur gaat het museum sluiten. Nog voldoende tijd dus. Bij het museum staan zeker 3 a 4 touring-bussen. Vlak nadat wij arriveren stormt er een grote groep Aziaten naar binnen. We zijn net te laat om nog foto’s te kunnen maken zonder mensen er op. Ze stormen met z’n allen naar de linkervleugel van het gebouw, dus kiezen wij voor de rechtervleugel. We komen ze daarna niet meer tegen. Nuttert ziet nog een paar Aziaten de voorwerpen aanraken of foto’s maken en daarna is het stil…. Tot de volgende groep naar binnen stormt.
In het museum staan een paar prachtige bewerkte stenen beelden, gevonden rond 1899-1918 in de diverse Champrovincies. We zien ook beelden uit My Son. Af en toe is er ook wat achtergrondinformatie te vinden, maar het overzicht ontbreekt. Meestal luidt een opschrijft: head of Ganesha of Statue of Garuda of nog vager Statue of a God. Het neemt niet weg dat er prachtige beelden bij staan, maar na ca. een half uur zijn ook wij door het gehele museum gelopen inclusief de new collection en giftshop. 
Buiten drinken we een green tea en een cola, nadat we natuurlijk eerst hebben afgedongen. We lopen weer terug naar het hotel. het is nu rond 17.00 uur. We douchen allebei en kijken weer naar de Olympische Spelen; de verschillende heats voor het zwemmen.
Rond 19.30 uur gaan we op zoek naar een restaurantje aan het water die door de LP goed wordt beschreven. Buiten is de temperatuur zeer aangenaam. Bovendien is het gezellig druk aan de waterkant. Veel mensen lopen over de boulevard of hangen wat bij de reling rond. Erg relaxed. Het restaurantje blijkt daarentegen veel verder weg dan op het kaartje staat. Omdat het steeds donkerder wordt en we nog lang niet in de buurt van nr. 15 zijn aangeland besluiten we om te keren. Bij een soort van hotel kunnen we eten, waar we geholpen worden door twee springerige, giechelige dames.
Ik bestel een grouper with lemongras and chili en Nuttert een fried rice with vegetables. Nuttert heeft zijn rijst/nasi al helemaal op als ik mijn maaltijd geserveerd krijg. Het blijkt een halve kilo vis, samen met droge rijstvellen en een grote schotel groenten. De dame laat zien hoe je van dit alles een springroll maakt. Dit was erg veel en ik had al voldoende aan de vis. Onder veel aandacht van het personeel (en een voorbijschietende dikke, vette rat) begin ik te eten. We houden angstvallig de tafels in de gaten en ik houd mijn voeten van de vloer. Als dessert bestelt Nuttert nog een gele, sappige en niet te zoete pomelo.
Terug naar het hotel, waar we nog een film kijken The Guardian over een lifeguard op zee. Na de film blijkt het tweede bed in de kamer te krioelen van de mieren. Ook hete bovenste vakje van mijn rugzak zit vol kleine miertjes. We hadden de lange rij mieren al wel gezien, maar hadden niet in de gaten dat ze in mijn rugzak terecht waren gekomen. In het bovenste vakje waren wat resten van de krijtdrop te vinden. Die hadden de mieren dus aangetrokken. We kloppen al onze kleren uit en rondom ons bed trekken we een streep deet om te zorgen dat ze in ieder geval niet bij ons in bed zullen kruipen. Daarna rond 00.30 uur slapen.
Maandag 11 augustus – Van Da Nang naar HCMC (door Nuttert)
Ook deze morgen om een uur of 9 weer opgestaan. Gewoonlijk ben ik om half 7 wel wakker, maar deze morgen heb ik wat langer geslapen. Ons ontbijt is matig; een broodje met jam en een kop thee. Na het ontbijt pakken we onze tassen in, deze kunnen we bij de receptie laten.
Ik denk iets na 10’en zijn we op pad gegaan naar de Cao Dai Tempel. Op de route nog wat fotozaken bij langs geweest; geen 50 mm lenzen. En ik heb ook de indruk dat ze niet goedkoper zijn dan in Nederland; body Nikon D80 voor $1000,-. Om 11.15 uur zijn we bij de tempel. Al met al is het niet een indrukwekkende verschijning en ziet het er ook erg rustig uit.
Na een rondje om het gebouw, de bewaker van het gebouw geeft aan dat dat geen probleem was, zijn we blootsvoets de tempel ingegaan. Er is al een monnik bezig met het een en ander, naar later bleek de voorbereidingen van de dienst van 11.30 uur. Hij nodigt ons ook uit om die bij te wonen. Nicole wil dit gelijk, ik heb nog het idee dat ik een indringer ben; dat het niet gepast is. Maar toen de kussentjes voor ons waren klaargelegd ben ik ook gebleven. Spannend.
Om half twaalf wordt de bel geluid en komen er nog wat monniken binnen; twee vrouwen en vier mannen. De vrouwen rechts, de mannen links en nog een groep in het midden. De dienst bestaat uit mediteren/zingen begeleid met tegen elkaar tikkende houten stokjes, onderbroken door slaan op een schaal, waarbij de aanwezigen buigen (hard en zacht slaan). Daarbij wordt ook zo af en toe op de bel geslagen. Al met al een beetje onduidelijk, maar wel mooi om mee te maken. De dienst duurt zo’n twintig minuten, waarna iedereen weer zijns weegs gaat.
Voor in de tempel is een grote bol met daarop geschilderd een groot oog. Daarachter is een altaar evenals achterin de tempel. Al met al vind ik het mooi; sereen.
Hierna zijn we richting de rivier gelopen. Hierbij komen we bij een restaurant langs dat er best leuk uit ziet, dus zijn we daar gaan lunchen. We ‘treffen’ het niet. De bediening is een universitaire studente bouwkunde die graag haar Engels oefent. Ze is dus nogal veel aan het woord en is niet bij onze tafel weg te slaan! Na een vruchtensapje nemen we noedels met groente. Dit smaakt goed! Maar om van het meisje af te zijn, zijn we toch niet al te lang gebleven. En gelukkig biedt ze ook niet aan om die middag met ons mee te gaan.
Aan de boulevard hebben we bij Highland Café nog een uur of twee gezeten. Om de tijd wat op te maken. Onze vlucht gaat om 18.10 uur en we zijn van plan rond half 5 naar het vliegveld te gaan. 
We hebben nog wel wat tijd over. Die besteden we nog aan een bezoek aan een nieuw winkelcentrum. Dit is wel heel erg westers, dus snel weer weg. Op de terugweg zijn we nog langs de kathedraal gelopen; een ‘prachtig’ roze bouwwerk. Helaas dicht dus maar door gelopen naar het hotel. Daar hebben we nog een uurtje naar de OS zitten kijken.
Hierna met de taxi naar het vliegveld, zo’n 10 minuten rijden. Daar aangekomen doet de chauffeur wat moeilijk met een vaag bonnetje van 10.000 dong. Dat moet volgens hem betaald worden om van het vliegveld te komen en naar ook bleek bovenop de taxifare te komen. Dat hebben we maar niet gedaan. We hebben de rit keurig betaald en zijn het vliegveld-gebouw binnen gelopen (de chauffeur kan geen woord Engels, dus later wordt zijn bedoeling mij pas duidelijk).
Na het inchecken en de gebruikelijke controles, wachten we tot we het vliegveld binnen kunnen. In de hal is het een kippenhok; veel gepraat en geschreeuw. om 18.00 uur kunnen we met de bus naar het vliegveld. Hier blijkt dat we mooie plaatsen hebben, achter de nooduitgang (met veel beenruimte).
Na een uurtje vliegen (jammer, in het donker), zijn we in HCMC (Saigon). Hier nemen we een taxi naar ons beoogde guesthouse, daar waar Agnes ook geweest was. Na eerst 130.000 dong en de meterstand zijn we op een ritprijs van 100.000 dong uitgekomen. De rit door Saigon is best leuk; het is er razend druk met vooral motoren. Na een half uur zijn we op bestemming (meterprijs op 110.000 dong, dus we hadden een goede deal gemaakt). Het guesthouse blijkt helaas al vol, dus zijn we in een ander hotel in de buurt gegaan voor 14$ per nacht. Dit ziet er best netjes uit; heeft tv en airco maar geen ontbijt. Na het inchecken zijn we eerst wat gaan eten. Niet dat we zo’n honger hebben, maar wel verstandig om te doen. 
Omdat Nicole het hotel heeft uitgekozen, mocht ik het restaurant bepalen. In ons straatje zijn veel restaurants maar vooral met een westerse keuken. Uiteindelijk zijn we (in een ander straatje) bij een min of meer vegetarisch restaurant uitgekomen. Nicole heeft een melige fried tofu with lemongras and chili en ik heb fried noodles with vegetables. Apart en ook best aardig. Na hebben we gebakken banaan met chocoladesaus. Dit is onze laatste Vietnamese maaltijd, niet zo’n goede afsluiter.
Tegen 10’en zijn we weer terug op de kamer. Hier hebben we de bagage nog wat gereshuffeld en zijn we na kort nog tv gekeken te hebben gaan slapen. Allebei overigens in onze slaapzakken, omdat het bed geen lakens heeft. Door de herrie op straat, ondanks dat we aan de achterkant zitten, heeft Nicole moeite om in slaap te komen. Ik heb er, ondanks de komende reis, geen moeite mee.
Dinsdag 12 en woensdag 13 augustus – Van HCMC naar Amsterdam via Bangkok (door Nuttert)
Vandaag vroeg opgestaan voor deze lange reisdag. We zijn om kwart voor 8 op om onze tassen weer in te pakken. Maar voor we op pad gaan eerst nog ontbijten. Nicole een omelet en ik een broodje en een pancake. Hierna uitgecheckt bij het hotel en weer per taxi onderweg naar het vliegveld. We treffen het met onze chauffeur; hij is van het type ‘opschieten’. Maar met die brommers valt dat nog niet mee. Zo hebben we ook nog wat van de rest van de stad gezien; nog een paar pagodes en tempels en ook wat koloniale huizen.
Voor het vliegveld is het druk met wachtende mensen. Het is wat onoverzichtelijk. Eenmaal binnen is het rustig. Na de truien uit de tassen gehaald te hebben, hebben we ingecheckt. Dat gaat soepeltjes. Na de nodige controles zijn we nog wat souvenirs gaan kopen. Willem moet nog wat hebben voor het oppassen op de katten en als er geld overbleef konden we zelf ook nog wat aanschaffen. Voor Willem vinden we een chocolade tempel uit Hanoi, lust hij vast wel. Nicole vindt nog de houten vrouwtjes. Ook eerder veel gezien, maar nooit gekocht. Hier maar wel. Hierna zijn we, na nog een kop thee, naar de gate gelopen waar we nog even moeten wachten. Maar gelukkig kan nog naar de OS gekeken worden.
Om de vlucht verder te beschrijven: dat ging goed, ook de landing ging soepel (in tegenstelling tot de heenweg). In Bangkok, waar we dus 10 uur moeten volmaken, worden we met de bus naar de terminal gebracht. Dit is wel wat vreemd, zo ver is het niet, maar het zal de logistiek wel zijn. Eenmaal binnen lopen we eerst de verkeerde kant op. Omdat ik eerst bij de KLM wil inchecken, voordat we wat relaxed gaan doen, was dit niet handig. De vorm van het gebouw:
We lopen dus eerst naar het knooppunt van A | B | C | D waar we dus niet moeten zijn; hiervandaan gaan alle vluchten naar het oosten. Dus lopen we weer terug.
Bij de KLM-balie aangekomen blijkt dat je pas 2,5 uur voor vertrek kan inchecken. Jammer, nu maar op zoek gaan naar een café met de Olympische Spelen. We zijn uitgekomen bij hetzelfde café waar we op de heenweg ook zaten. Ik denk dat we daar etende, drinkende, lerende, schrijvende en tv-kijkende ongeveer 7 uur hebben doorgebracht. Achteraf ging dat best wel snel.
En waarom zijn we Bangkok niet ingegaan? De stad ligt nogal ver weg, het zou 1,5 – 2 uur duren. In totaal zouden we dan maar 2-3 uur overhouden om wat in de stad te doen. Dat vonden we niet opwegen.
Om 2,5 uur voor vertrek, 21.00 uur, zijn we gaan inchecken. Hierna hebben we nog wat rondgekeken in shops maar niets gekocht (behalve een kop thee). Hierna zijn we naar de gate gegaan, waar we eigenlijk gelijk kunnen boarden. Gelijk aan de heenreis heb ik weer een grote vent naast me zitten. Hij zit ook nog eens breeduit en is nogal beweeglijk. Niet zo heel fijn dus. Maar nu hebben we wel aardig geslapen. Al met al verloopt de reis mede door de vegetarische maaltijden best goed.
Iets voor zessen zijn we op Schiphol. Het is nog wel even lopen, we komen uit in de F-vleugel, maar zo komen we gelijktijdig met onze bagage bij het bagage-afhaal-punt. Op mijn mobiel had ik gezien dat de trein van 6.21 uur zou vertrekken. Doordat alles soepeltjes verloopt hebben we die ook gehaald.
En hoe is het in Nederland? Koud, en bij Amsterdam ook nog nat. Maar de trein is rustig, dus dit laatste deel in het dagboek kunnen schrijven.