Week 1 – Daar gaaaaaaaan we…

30 oktober, Amsterdam

Vandaag dan echt vertrokken. Pas aan het einde van de dag kunnen we zeggen dat we nu echt kunnen ontspannen, na 10 dagen voorbereiding, in het hotel Citizen M.

Er ligt een drukke periode achter ons met familiebezoek, opruimen huis, regelen van onderdak voor de dieren en allerlei achterstallige regeldingen (zoals kunstuitleen of indienen parkeerkaartjes). Druk, gezellig en ook heel warm afscheid kunnen nemen met familie en vrienden. Geen uitzwaaifeestje, maar een tournee langs onze lieve mensen om meer een-op-een met elkaar te kunnen praten.

Met het wegbrengen van de kat werd pas echt duidelijk dat het nu ging gebeuren. Nuttert voelde de spanning stijgen en ik vond het afscheid moeilijk. Gelukkig kan Binkie zich geen beter onderkomen wensen bij Mirjam en Gert, de buren van Jennechien. De schildpad is bij mijn zus en de bijen worden verzorgd door een bevriend imker.

Vandaag ben ik eerst nog naar de kapper geweest. De treinreis verliep voorspoedig. We zijn met de trein van 13.47 uur gegaan. In heel Nederland is door slecht herfstweer de langste file vanochtend geweest.
Dat maakt het eerlijk gezegd best lekker om weg te gaan. Daarna 2 uur bezig geweest om de fiets in de fietsdozen te proppen.

Bij Citizen M gegeten (gele curry en tahjin), the mazerunner (death cure) gekeken en gaan slapen.

Vlucht AMS-SIN-AKL – 31 oktober 2018

In citizen M ontbeten rond 7.00 uur, waarna we naar het vliegveld gingen. Geen wachtrij bij de bagage storage en met fietsdozen en bagage naar check-in balie gelopen. Daar konden we direct inchecken. Er werd door de medewerkers van Singapore airlines echt meegedacht over de bagage en inchecken. Het visum gaf problemen, omdat alleen het paspoortnummer van Nuttert op het document stond. Deze hadden we aangevraagd omdat we mogelijk langer dan 3 maanden in Nieuw Zeeland blijven en we alleen een heenreis hebben geboekt. Door een telefoontje met de ambassade konden ze toch bevestigen dat ik mee mocht. Dan merk je toch even dat de spanning toeslaat.

Vervolgens gaf het aantal stuks bagage een probleem. Ze konden gelukkig zien dat we gebeld hadden om nog twee stuks extra ruimbagage te boeken. Bij een balie van swissport kon ik de extra bagage betalen. Met dat bewijs van betaling kon het inchecken eindelijk worden afgerond. Gewicht:

• De fietsen (inclusief doos) : allebei 23,2 kilo

• de rode zak met onze 4 fietstassen: 20 kilo

• De kanotas met tent: 11 kilo

• Cabine bagage

• mijn fietstas: 5,4 kilo

• Nutterts tas: 6,4 kilo

• Stuurtasje: 2,4 kilo

• Zwarte trui: 1,1 kilo

• Helmen : ?

Bij de odd lugage de bagage ingeleverd en daarna in de lange rij bij de douane gaan staan. We hadden nog 1,5 uur dus voelden hier geen tijdsdruk. Op het vliegveld zelf een beker koffie bij de Starbucks gedronken en 45 minuten voor take-of bij de gate gaan wachten.

In het vliegtuig zaten we helemaal achterin op de laatste rij, dichtbij de wc’s dus naast een Australische mevrouw die speciaal werd behandeld. Zij vertelde veel, maar vooral over haar zitplek. Omdat ze slecht ter been is werd haar stoel verplaatst naar een windowseat. Zij dacht dat zij dan andere passagiers niet zou ophouden bij een eventueel ontruiming. Lekker dan.

Er was redelijk wat beenruimte in dit vliegtuig. Met iedereen zijn eigen tv schermpje met films, tv-programma’s, muziek, games, boeken, taalcursus. Na het warme eten vlogen we de nacht in…

Singapore

In Singapore hadden we een stop van ca. 2 uur. Daar nog ff getwijfeld om een lens voor onze camera goedkoop te kopen, maar niet gedaan; die moeten we dan de hele vakantie meeslepen…
Daarna in het volgende vliegtuig Airbus 350 met stoelen met veel minder beenruimte. Gelukkig lukte het om Nuttert op een stoel bij de nooduitgang te krijgen.

Auckland

Ook hier verliep alles soepel. Eerst bij de bagageband onze spullen opgehaald en alles was goed meegekomen. Daarna door de douane; we konden zelf scannen. Vervolgens door een aparte controle voor biosecurity. We hebben een tent en fietsen mee dus moesten we door een aparte controle. Een zeer relaxte man controleerde onze spullen. De tent konden we vervolgens bij een apart loket ophalen. Deze man verontschuldigde zich dat hij de tent had laten vallen. We kregen een compliment over de schone tent. In de aankomsthal hebben we de tent weer ingepakt en de fiets weer in elkaar gezet. Buiten bij de hal is ook een plek om de fiets op te hangen, maar omdat het fris was zijn we binnen gebleven.

Op de fiets gestapt. Mijn licht deed het niet want Nuttert had de voorwiel er verkeerd om in gedaan, dus die nog even omgedraaid. Daarna 10 km naar ons appartement gereden met flinke rugwind. Er hing een heerlijk geurtje in de lucht. En, hoewel het 2 uur ’s nachts was, was men hier gewoon nog het gras aan het maaien!!

Bij het Proximity Apartements Manakua was een receptie waar we de sleutel kregen voor ons apartement op de 15de etage met WiFi. Om 2.30 uur in de nacht berichtjes gestuurd naar familie en gaan slapen.

Praktisch dagje – 2 november 2018

Vanaf het wakker worden speelt in ons hoofd of we last van een jetlag hebben? Nuttert had zich voorgenomen om pas rond 11.00 uur uit bed te komen. Ik was vanaf 8.00 uur al klaar wakker en wilde actie.

Nuttert zet de fietsen op ons balkon.
We pakken wat tassen uit en doen een wasje. Het is zonnig weer. We lopen naar het winkelcentrum en drinken bij the Coffee Club een kop koffie met een broodje. De capuchino lijkt meer op café latte en de machiato is een espresso. Gelukkig krijg ik een nieuwe koffie: een flat white ipv de espresso. Het broodje is heerlijk, er zit spinazie op (houden hier van, komen we later achter).

In het winkelcentrum gaan we op zoek naar een Sim-kaart zodat we WiFi hebben in NZ. Bij 2degrees moeten we niet zijn, hun bereik is vooral gericht op de stad Auckland zelf. De keus is voor Vodafone (drukke winkel) of Spark (een NZ merk). De aardige medewerkster legt uit dat Spark daar waar mensen wonen bereik heeft. Op de kaart is te zien dat dit vooral aan de buitenranden van NZ is. Wij kiezen voor Spark.

In de boekwinkel zijn een paar kaarten te vinden, maar ze zijn of niet gedetailleerd genoeg of veel te uitgebreid en dan te zwaar. Er ligt ook een Lonely Planet van NZ van sept 2018. Later komen we terug om de versie van het noordelijk eiland te kopen.

Daarna bezoeken we 2 outdoorwinkels. We worden aardig geholpen maar ze kunnen ons niet veel verder helpen. We kopen 2 gasflesjes en 1 zak outdoorfood.

Het valt ons op dat we veel diversiteit in achtergronden zien bij mensen. Er zijn ook veel nieuwkomers bij, zo horen we uit de verhalen. Mensen beginnen ook graag een praatje met ons.

Later op de dag eten we lekker bij Melba, iets met spinazie. We moeten moeite doen om onze ogen open te houden. In ons appartement maken we plannen voor morgen. Gaan naar bed en hebben een onrustige nacht. Om 00.00 ben ik klaar wakker en Nuttert slaapt vanaf 01.30 niet meer. Hij ligt te malen over sandflies.

Eerste fietsdag – 3 november 2018

Om 11.00 uur moeten we uitchecken. We ontbijten met yoghurt en muesli, pakken onze tassen in en zetten de afwasmachine aan. Het is een bewolkte dag met veel wind.

Bij een fietswinkel pompen we onze banden goed stevig op. Daarna hebben we onze telefoon nodig met de app Sygic of maps.me om een route uit te vogelen naar het centrum. Onze Garmin stagneert bij het laden.

We fietsen door een wat armoedig aandoende stad. De huizen doen wat Amerikaans aan; allemaal laagbouw en veelal van hout. Ook de auto’s zijn hier wat aftands. We drinken koffie en eten toast met egg onderweg. Na ca. 15 km vindt de Garmin toch een fietsroute. Met een omweg door Cornwal park en Mount Eden komen we aan bij de haven.

Bij het visitor centrum van het DOC gecombineerd met het Nzlandse VVV krijgen we wat beperkte informatie. Nuttert is ondertussen aardig gek geworden van de drukte. We nemen de ferry naar Devonport en na 6,5 km bereiken we een camping. Holiday Park Takapuna, gelegen aan het strand van de Grote Oceaan. Nog steeds zijn we het drukke Auckland niet uit.

We zetten onze tent op en vallen in slaap. Om 19.30 uur worden we wakker en eten we bij restaurant Aubergine. Dan naar bed. In de nacht regent het.

Dagje Toeristisch Auckland – 4 november 2018

Vannacht regen op de tent. Klinkt altijd gezellig. Het opstaan ’s ochtends ging moeizaam, allebei wat verdrietig over de plannen – welke plannen?? Nog steeds niet echt goed bedacht waar we beginnen. Nuttert wil de stad ontvluchten en ik wil graag nog wat van de City zien en naar het Auckland museum.

Ontbijt rond 9.15 uur bij de strandtent. Het was al erg druk. De zon schijnt. Ik nam een hotcake, smaakte naar poffert en Nuttert had een omelet. Daar hebben we plannen gemaakt. We blijven nog een dag extra op deze camping, gaan de stad in en morgen vertrekken we naar het zuiden.

Na het ontbijt vertrekken we met de bus naar Devonport en pakken daar de ferry naar Auckland city. We lopen door Queenstreet, proeven wat sfeer, naar de outdoor winkel Biouvac. We schaffen wat spulletjes aan. Er is verwarring over het museum dat ik wil bezoeken. In de LP heet het Auckland Museum, met Maori artefacten, maar op de plattegronden van Auckland komen we dat niet tegen. Het visitors center bij de sky tower is niet te vinden. Wel The coffee club met WiFi en lekkere koffie.

Ca 2,5 km verderop ligt het Auckland War Memorial Museum die blijkbaar ook Maori stukken heeft.
We lopen daarheen en gebruiken de offlinekaart van Sygic. Buiten het museum zijn witte kruisjes opgesteld van ca. 6000 omgekomen mannen tijdens diverse oorlogen. Het museum is een ratjetoe aan tentoonstellingen. Je moet zelf je weg wat vinden. Er lijkt geen verhaallijn te zijn, zoals we dat wel in nl gewend zijn. We zien Maori dingen, informatie over vulkanen, natuur historische dingen (skeletten en opgezette dieren), een Spitfire en een Zeno ( Japans gevechtsvliegtuig) en een vlindertentoonstelling. Boven in het gebouw is een hal met vlaggen en namen van omgekomen soldaten.

We lopen weer terug de stad in en nemen de ferry terug naar Devonport en met een tussenstop bij het ferry café gaan we met de bus terug naar Takapuna. In de supermarkt slaan we eten in voor vanavond en ontbijt voor morgen.

We gaan eerst even wat lezen/slapen en rond 20.30 uur maken we ons eten klaar in het keukentje. Op deze camping kun je ook barbecueën, de was doen en is er dus een apart keukentje. Maar het is we aan wat onderhoud toe…

Rond 21.30 uur naar bed.

Tweede fietsdag – 5 november 2018

Het was een heerlijk, zonnige dag maar met een frisse harde wind.

Vroeg opgestaan om de tent in te pakken en te vertrekken. We ontbijten met yoghurt en muesli. Onderweg naar de Ferry kwamen we een fietsende Canadees tegen die helemaal in het Noorden was gestart, zonder informatie en met een lekkend bivaktentje.

Nog kort wat boodschappen gedaan in Auckland City en daarna de trein gepakt naar Takatini Station. Heel laat (14.00 uur) start dan echt onze fietstocht. Het eerste stuk gaat nog door de stad, maar al snel komen we in meer landbouwgebied terecht.

In Clevedon doen we boodschappen voor de zekerheid (idee Nuttert), want je weet niet of er nog een gelegenheid komt. En dat was maar goed ook. Als we weggaan zien we net twee fietsers arriveren met bepakking op karretjes. Vervolgens fietsen we langs de mooie kust, vanaf Kanaway Bay is er een flink vervelende klim. Nuttert gaat goed, ik moet 3 tot 4 keer op adem komen.
Wat een rotstuk en de km’s gaan langzaam. Na de top komen we uit op een prachtig rustige East Coast Road. Het geurt heerlijk naar kamperfoelie en de vogels zijn alom aanwezig. We fietsen door tot de eerste camping. Dat is Tanui campground in het regional park.

Op deze camping staan 2 fietsende Duitsers. Zij vertellen dat we online moeten boeken en dat de camping duur is: 15 Nzdollars en dat de douches lekker warm zijn. Er staat één toiletgebouw en verder een kaal veldje met genoeg picknicktafels. Prima plek dus.

Nadat de tent staat, douchen, en we koken rond 20.00 uur bij ons lampje macaroni met tomatensaus. Geen verse groenten helaas. Vanwege de muggen eten we in de tent.

82 km Fietsen over de Hauraki rail trail – 6 november 2018

Om 7.15 uit was Nuttert wakker en wilde hij al starten. Om 8.00 uur aten we ons ontbijt. Nuttert maakte zich druk over de electriciteit. We laadden onze telefoon op in de mannenruimte.

Rond 10.30 hadden we de tent ingepakt en namen we afscheid van de Duitsers. Wat hadden zij veel bepakking. Het eerste stuk langs de kust was prachtig, daarna werd het wat saaier omdat het vlakke weilanden met koeien waren. Het had ook NL kunnen zijn. Miranda viel ons erg tegen, eigenlijk alleen wat losse huizen zo hier en daar. We verwachten na 23 km bij de Hot Springs wel horeca. Helaas was daar alleen koffie te koop. We mochten even bij het zwembad zitten. Het was naar onze maatstaven vrij armoedig. Een buitenbad met warm water en een sauna pool met heet water.

We fietsten verder door het vlakke landschap. Naast de 100 km weg lag een fietspad, maar de weg beviel ons beter. Aan de weg stonden soms brievenbussen. Na 10 km startte de Kauri trail echt. Over een onverharde weg met veel steentjes reden we een stuk rustiger langs mangrove bossen.

Na 43 km bereikte we café Bugger; een vrolijk goed uitziend café met heerlijk eten en drinken. De zon scheen al de hele dag en we waren al aardig bezweet. Na Bugger fietsten we nog ca. 9 km waar bij Kopu de Great Ride begon.

Ook nu fietsten we op vlak land met regelmatig een fietsbrug of veerooster. Na 60 km werden we teleurgesteld door een café/couchehouse die 7 dagen pet week open was, maar niet op woensdag en pas vanaf 16.30 uur. Ondertussen hadden we wel honger gekregen.
Iets verderop bij 3 aan bomen genagelde stoelen zaten we even bijte komen.

Nog eens 18 km verderop bereikten we om 17.30 uur Paeroa; onze eindbestemming. Op een camperterrein konden we op een stukje gras in een hoekje staan. Snel tent opgezet, gedoucht en boodschappen gedaan en gegeten.

Rust in de ochtend fietsen in de middag – 7 november 2018

’s Ochtends rustig aan gedaan, wasje gedraaid en WiFi code gekregen. Rond 13.30 uur gaan fietsen in de zon op het vervolg van de trail naar Waihi. Het was een mooie route, schijnbaar de mooiste van Nieuw Zeeland, hoewel we dat zelf natuurlijk nog moeten ervaren…

We kregen ruzie, de verwachte trein bleek niet te vertrekken vanuit Waihi, dus de hele tocht van 24 km weer op de fiets terug.

Ik doe boodschappen, we eten en om 20.30 uur gaan lezen. Het was de hele dag zonnig.

Ons filmpje van de eerste week: