Week 2 – How are you this morning

Fietsen naar Opal spring (57 km) – 8 november 2018

We staan vroeg op. We buigen ons over onze blog. Nu we een week onderweg zijn, zijn we toch wel aan onszelf verplicht om daar iets op te zetten. Leuk om later nog eens terug te lezen en kijken. We kijken alle GoPro filmpjes door en selecteren voor een filmpje. Daarna inkorten tot 2 minuten met teksten en muziek erbij. Op de laatste tonen van het muziekje stopt ons filmpje; Matthijs zal trots op ons zijn. Het lukt ons niet om de foto’s al in te laden, dus besluiten we om te vertrekken en morgen verder te gaan. We nemen afscheid van onze vriendelijke buurvrouw die ons vertelt over een website “iets met homestays” waar je voor een paar dagen werk eten en onderdak krijgt.

De fietstocht gaat opnieuw door vlak landbouw land. Als we naar rechts kijken lijkt het haast NL (met koeien en grasland) en kijken we naar links dan zien we een bergketen. Na ca. 23 km fietsen rusten we uit bij een leuk cafeetje in Te Aroha.

Nog 34 km naar Opal Spring holiday park. Onderweg stoppen we voor een regenbuitje en raken aan de praat met de gepensioneerde huiseigenaar over verkeersboetes.

In opal Springs trakteren we onszelf met een heerlijke plons in het zwembad van 28-39 graden. Verder verbazen we ons over alle faciliteiten op dit park; keuken en je kunt de oven gebruiken en ze hebben een krat met potten en pannen.

We raken aan de praat met Gabriel, Nieuw-Zeelander van Nederlandse origine. Hij is alleen aan het fietsen en wil in 30 fietsdagen en 10 vrije dagen de hele tocht fietsen. Vandaag heeft hij 150 km gefietst; met de wind mee. Hij overstelpt ons met allerlei NZ namen en vragen over onze plannen. Tja, wij kijken niet verder dan de komende drie dagen.

Rustig dagje werken aan blog en bezoek aan Matamata – 9 november 2018

Om 6.00 uur horen we de eerste mensen alweer vertrekken met hun campers. Wij blijven lekker liggen tot een uur of negen. We ontbijten aan de picknicktafel en werken aan onze blog. We hebben 250 extra mb’s gekocht voor 2,00 dollar, omdat Nutterts telefoon slecht bereik heeft. Zo’n eerste keer is het toch wat uitzoeken.

Rond 13.30 uur fietsen we naar Matamata. Bij het visitor centre boeken we een busticket naar Rotarua voor morgen. We drinken koffie bij Harold Harris en doen boodschappen. Om 15.00 uur lijken alle cafeetjes op te ruimen.

’s Avonds eten we hutspot met Gouda kaas. Gabriel schuift bij ons aan en vertelt over zijn routebeschrijving van de Kenneth Brothers. Hij laat zijn twee dunne boekjes met informatie van het Noorderlijke en zuidelijke eiland zien. Op de site www.touraotearoa.nz koopt Nuttert later het pdf-bestand.

Dagje Rotorua – 10 november 2018

Na uitslapen en ontbijt gaan we een half uurtje relaxen in het zwembad/hot pool. Rond 10.30 uur vertrekken we naar Matamata. Bij de I-site willen we een ticket voor Hobbiton bestellen. Ons plan is om zondag vroeg te vertrekken naar Cambridge en dan onderweg rond 9.00 uur bij Hobbiton langs te gaan. Helaas kunnen we “individueel” pas rond 16.00 uur terecht. De Tour met de bus kan wel om 8.45 uur geboekt worden. Een dilemma. We besluiten hier later over na te denken.

Onze bus naar Rotorua vertrekt veel te laat. Opnieuw een dilemma, want in Rotorua missen we nu de shuttle bus naar Volcanic Valey en de medewerkster van de I-site vertelt dat we nu echt alleen tijd hebben om een rondje langs het water te lopen van het meer. Wij zijn in alle staten en gaan al mopperend lunchen.

Vervolgens komen we er zelf achter dat er op 4 km (dus loopafstand) een bekend geyser-veld
te bezoeken is. We passen onze plannen weer aan en in 45 minuten bezoeken we Te Puia, duur en toeristisch. Maar toch een geyser, een mud pool en stomende stenen gezien.

Op de terugreis zitten we vooraan, bovenin de bus. De dag heeft zich toch ten goede gekeerd. In Matamata eten we bij Osteria; Italiaans eten aangeraden door onze camping-gastvrouw.

Het was een zonnige dag.

Hobbiton-day – 11 november 2018

We moeten dus een extra dagje blijven bij Opal Spring. Deze ochtend is het gelukt om te reserveren voor Hobbiton. Om 11.25 uur vertrekt de bus uit Matamata. Dus in de ochtend doen we rustig aan.

In de bus naar Hobbiton is Pip onze vrolijke chauffeur, waarna ze wordt afgelost door Scarlet met geel haar die ons enthousiast, maar wat kinderlijk door Hobbiton gidst. Haar taak om onze groep (haar team) in 90 minuten door Middle Earth te leiden.

Hobbiton is een prachtige plek
waar het verhaal van Tolkien heel mooi en zorgvuldig verbeeld is. Er is gelet op het kleinste detail; de paadjes door het gras worden elke dag bewust gelopen, de kleren worden van de waslijn gehaald en de tuin is altijd in “lente” stijl. Ik heb zoveel mogelijk foto’s gemaakt.

Hobbiton is overigens pas bij de film de Hobbit permanent gemaakt. Na de trilogie “The lord of the rings”, was de set afgebroken. Fans bezochten toch deze plek en bij het maken van The Hobbit trilogie keerde Peter Jackson terug en besloot deze set met vaste materialen te maken. Na twee jaar was de set pas klaar.

Terug in Matamata doen we boodschappen en fietsen we weer terug naar Opal Spring. We hebben wat gebadderd in de hot spring. Helaas met 3 Maori meiden die dachten dat ze in de badkamer aan het zingen zijn. Onverstaanbaar, vals en knetterhard zijn ze aan het zingen.

Tijdens het eten ontmoeten we een Engelsman die ook aan het fietsen is. Nog gezellig mee gekletst, terwijl we gebakken aardappelen, sla en vegetarische worstjes eten.

Rond 21.00 uur naar bed.

Fietsen naar en op Waikito river trail (63 km) – 12 november 2018

Vroeg opgestaan (7.15 uur). De eerste gasten zijn al vertrokken. We hebben de tent afgebroken en vertrekken naar Matamata. Daar hebben we bij Harold Harris koffie met ontbijt gedaan. Ook de koffie van Harold smaakt goed. Vervolgens doen we boodschappen voor vanavond en morgenochtend, omdat we pas morgenavond weer bij een plaatsje voorraad kunnen inslaan. We gaan havermoutpap eten is het idee. Licht om mee te nemen en in één doos zitten 10 zakjes. Het zal me benieuwen.

In Matamata rijden we nog langs een paar prachtige art-deco huizen. Verder gaat de eerste 20 km door heuvelachtig landschap. Na ongeveer 23 km en langs highway 29 komen we aan bij het beginpunt van de trail langs de rivier. Deze is geschikt voor gemiddelde (intermediate) rijders. Het mountainbike/wandelpaadje meandert wat op en neer, met soms wat lastige smalle stukken of lastige beklimmingen. Maar met onze fietsen wel te doen. Het is rustig onderweg.

Bij Arapuni kiezen we (Nuttert vooral) ervoor om over de hangbrug te fietsen. Ik blijf strak voor me kijken, want deze is erg hoog. Ik kijk later de foto’s wel. Daarna besluiten we om de rustige openbare weg naar Johns Landing te rijden en niet de trail te volgen. Bij Jim Barnetts reserve slaan we onze tent op. We horen de muggen al zoemen.

Fietsen naar Mangakino (38,5 km) – 13 november 2018

De ochtend is mistig, dus bij het opstaan voelt het wat kil. Na het havermoutontbijt (kleine hapjes dan ging het nog best) pakken we onze tent op.

De eerste 5 km verlopen nog rustig, maar vervolgens moeten we over de top nog een heel stijl stuk beklimmen. We staan in dubio; het volgende stuk wordt als grade 4 (advanced) beoordeeld. Kunnen we dit aan?

We hebben de hele dag voor ca. 35 km dus besluiten om dit toch te gaan doen. En dat hebben we geweten. Van het eerste stuk wisten we dat het steil naar beneden ging met rond de 40 haarspeldbochten voor mountainbikers. Maar daarna dachten we dat het lekker fietsen langs de rivier zou worden. Maar helaas bleef dat ook veel op en neer gaan. Ik denk dat Nuttert wel 15x mijn fiets naar boven heeft moeten duwen. Vervolgens komen we ook nog bij een trap in etages aan. Het schiet niet op. Na 16 km ploeteren komen we bij een dam uit. Hier beslissen we om de “gewone” weg te volgen. Ook dit valt niet mee met 3 flinke klimmen erin.

Doodmoe komen we aan in Mangakino waar we eerst boodschappen doen en een patatje eten. Bij het Lakefront zetten we onze tent neer. Ook weer gratis. We nemen een duik in het koude water van het meer om op te frissen. Het is er prachtig totdat er een flinke wind opsteekt, gevolgt door een fikse regenbui. We eten nog yoghurt met banaan en gaan slapen. Heel blij dat we deze tocht achter de rug hebben.

Fietsen naar Pureora (37 km) – 14 november 2018

Vanmorgen wakker geworden door de warmte. De zon staat op de tent en schijnt over het vlakke meer. Prachtige ochtend op een prachtig plekje. Na het havermoutontbijt pakken we de tent in en gaan boodschappen doen in het stadje. De komende tijd komen we op terrein zonder winkels.

We nemen niet de Waikato river trail omdat het volgende stuk ook te lastig voor ons schijnt te zijn. We gaan over asfaltwegen en deels toch gravelpaden en een stukje SW 30 (rustige hoofdweg). We fietsen in Hobbit land; prachtig maar hard werken om deze 35 km te overbruggen. Veel op en neer in de warmte. Een vrachtwagen is zo beleefd dat hij gas terugneemt om de stofwolk te voorkomen. Heel attent.

Rond 14.00 uur arriveren we al op de DOC camping. We zijn de eersten en zoeken een mooi plekje (‘s ochtends in de zon). We wassen onszelf met het koude water. Nuttert heeft van mijn fietstas een emmer gemaakt zodat we ook een was kunnen doen.

Na het eten maken we weer een filmpje over de afgelopen week. Het was een zonnige dag.

En dan het filmpje van deze week: