Week 8 – Merry Christmas

Christchurch – Donderdag 20 december 2018

Wanneer we wakker worden is het (nog steeds) droog. Dat is mooi, kunnen we de stad goed bekijken. Na het ontbijt op onze kamer lopen we naar de botanische tuin. Onderweg lopen we nog bij de I-site langs om een stadswandeling op te halen.

Het is een mooie tuin, groot, en prima onderhouden. We doen inspiratie op voor onze eigen planten thuis. We komen ook in de Nieuw Zeeland sectie bomen en struiken tegen die we al in het wild gezien hadden, nu weten we hoe ze heten!

Hierna lopen we, terwijl het zo af en toe wat spettert, langs de rivier de Avon door de stad. Bij het boothuis lunchen we (en vergeet Nuttert zijn regenjas waarvoor we dus weer terug moeten) waarna lopen we verder. Na verloop van tijd komen we bij een deel van de stad waar alle huizen gesloopt zijn, alleen de tuinen en de wegen liggen er nog. Bij de aardbeving van 2011 is hier over een groot gebied liquefactie, bodemvervloeiing, opgetreden. Hierbij verliest de grond zijn sterkte en samenhang en gaat zich als een vloeistof gedragen: huizen, auto’s en dus ook mensen kunnen hierbij in de grond zakken. In deze Red Zone mag dus niet meer gebouwd worden.

Hierna lopen we weer terug naar het centum. Onderweg vragen we ons af hoe de stad er over 100 jaar uit zal zien en hoe het gewaardeerd wordt, waarbij we denken aan Napier wat in art deco stijl herbouwd is na de aardbeving van 1931. Veel wordt hier wel onder architectuur gebouwd.

Na nog even in ons appartement de route van de komende dagen bepaald te hebben gaan we uit eten bij een foodhall: de keuze is reuze en we komen uit bij Thais. Het blijkt veel voor weinig te zijn. Fijn, vaak is het hier net andersom…

Weer op pad – vrijdag 21 december 2018

Vandaag gaan we weer op pad, eindelijk weer een langere rit op de fiets; de route voor de komende dagen is vastgesteld: met een omweg naar Tekapo. En het weer lijkt ook mee te werken!

Eerst nog ff bij de supermarkt langs, en dan de stad uit. Op zich is dit wel allemaal via fietspaden, maar het duurt wel ff: na ca 20 km zitten we tussen de velden en is de leeuwerik weer onze achtergrondmuziek.

De wegen zijn wel wat saaiig, stukken van 15 km zonder bocht (pas op voor polderblindheid!!) maar de kruispunten zijn dan weer spannend. We passeren er zelfs één waarop 8 wegen aansluiten. Hier zijn we niet de enige die moeite hebben om de juiste weg te kiezen… En langzaam gaan we omhoog, door de wind in de rug verneem je het nauwelijks.

In Hororata is nog een cafeetje open dus daar gaan we nog voor een koffie. Nadat we weer op pad gaan ziet de lucht er dreigend uit en kort daarna begint het ook te regenen. En we moeten nog ca 25 km… In de regen komen we op de camping aan bij Raraika George en zetten snel de tent op. Het is een wat basic camping, er is alleen een heel beperkt keukentje. Maar het is er droog!

Nadat we gedoucht en gegeten hebben blijkt bij terugkomst de tent wel op een erg natte plek te staan dus toch nog maar verplaatsen.

Opklaringen en daarna onweer en regen (82 km) – zaterdag 22 december 2018

Boven verwachting staan we ’s ochtends op met een heerlijk zonnetje. We zien het uitzicht nu echt en kijken van hoogte op de kronkelende rivier. We doen rustig aan, hangen onze natte kleren te drogen en ontbijten aan de picknicktafel met uitzicht. De tent verplaatsen we naar een zonnig plekje. Rond 10.30 vertrekken we. Na de eerste 500 meter (we stijgen 34 meter) stoppen we bij de eerste parkeerplaats met een lookout op Mt Hutt en de prachtige Raikaia gorge.

Nog een stukje steil omhoog en daarna begint het grote afdalen naar Geraldine. Af en toe met een klimmetje. Na ca. 24 km zien we de lucht donker worden in de verte bij de bergen. We maken foto’s omdat het er zo prachtig dreigend uitziet. Vervolgens nemen we een pauze in een leuk cafeetje met lokale producten. Het begint al wat te spetteren, maar als we weer verder fietsen is de bui overgetrokken. Bij mount Sommers (7 km verderop) begint het weer te druppelen en horen we onweer in de verte. Snel trekken we nu onze regenjassen en broeken aan. Het komt even in ons op om nu al te stoppen bij de camping in dit plaatsje, maar we verwachten dat het een buitje is en met een snelheid van soms 25 km/uur en nog 49 km te fietsen denken we over 2 a 2,5 uur in Geraldine aan te komen.

Tja… en toen veranderde het weer extreem. We waren 10 km verder en de wind trok aan, de regen barstte los, het onweer donderde om ons heen en de wind veranderde van richting en werd een tegenwind. Nuttert reed fanatiek voorop en hield Nicole uit de wind. Zo fietsten we bijna 4 uur constant in de regen. En ook al was het een geleidelijke afdaling toch moesten we nog hard fietsen. De laatste 10 km ging erg moeizaam. We waren door en door verkleumd.

In geraldine holiday park (18.45 uur) was nog een tentplek over in een zompig grasveld. Nadat de tent stond gingen we lekker lang warm douchen. Schone, droge kleren aan en op zoek naar een restaurant. Gelukkig was de Village Inn nog open. Ondertussen was het opgehouden met regenen.

Geraldine – zondag 23 december 2018

Als we wakker worden horen we geen regen. In de nacht is het ook droog gebleven. Buiten is het nog wel fris. Nuttert wast onze natte kleren en daarna gaan ze de droger in.

We ontbijten in de keuken van de camping, maar hebben niet veel voorraad meer. De honger stillen we bij het Farmer Café ca. 3 km verderop. We fietsen de stijve benen wat los.

Dan volgt een bezoek aan het vintage Car museum, die volledig door vrijwilligers wordt bemand. We worden rondgeleid door een oudere man die trots vertelt over de oude auto’s, trekkers, naaimachines, landbouwwerktuigen, vliegtuigen en overige spullen.

Weer kort bij de tent bekijken we onze route voor de komende dagen en hoe en waar we de kerstdagen doorbrengen. Dat lijkt nog wat lastig te plannen. In ieder geval zorgen we dat we voor de komende dagen voldoende eten mee hebben voor het geval restaurants en winkels gesloten zijn de komende tijd.

We bereiden zelf het eten en drinken daarna nog een biertje.

Fietsen naar Fairlie (75 km) – maandag 24 december 2018

Nicole staat slecht gehumeurd op vanochtend. Er staat weer een lange tocht voor de boeg. En de fietsdagen op het Zuiderlijk eiland zijn nog geen groot succes geweest. Vandaag schijnt de zon en de verwachting is dat dit de hele dag duurt.

Na ca. 5 km komen we erachter dat we de verkeerde weg uit Geraldine hebben genomen. Gelukkig kunnen we via een gravelweggetje binnendoor weer op de route aansluiten, zo lijkt het. Helaas stopt de weg opeens bij een snel stromend riviertje. Aan de overkant loopt deze waarschijnlijk wel door, maar die weg zien we niet. Een nieuw-Zeelandse mountainbiker heeft de omgeving al wat verkend maar ziet ook weinig mogelijkheden om over te steken. We fietsen weer een stukje terug en belanden op de Seven Sisters road; de weg met zeven heuvelen. Het humeur van Nicole wordt er niet beter op.

Als we in Pleasant Point een kopje koffie drinken en we nog maar 43 km hoeven en het weer goed blijft verbetert dit gelukkig. We stijgen heel geleidelijk en de omgeving wordt steeds interessanter. Heuvels worden rotsachtiger. Fairlie, onze eindbestemming, is een plezierig plaatsje met aardig wat winkels. Er is zelfs een goed gesorteerde Four Square supermarket waar we nog tot 19.00 uur boodschappen kunnen doen. Bij de camping krijgen we twee handdoeken om te douchen.

Zo op kerstavond eten we pizza (zelf belegd) met een lekker wijntje. Er heerst een gemoedelijk sfeertje in de gezamenlijke keuken. We kijken op de iPad een aflevering van “ik vertrek”.

Eerste kerstdag – dinsdag 25 december 2018

Vanmorgen, na wat langer geslapen te hebben, doen we het eens anders: eerst alles inpakken en dan ontbijten. Tijdens het opruimen van de tent komt een Nieuw Zeelands stel op ons af met de vraag of zoe ons bij hun thuis een lunch mogen aanbieden. Omdat dit jaar hun kinderen ergens anders kerst vieren zijn ze naar de camping gegaan om reizigers uit te nodigen. Dat vinden we wel heel leuk maar gooit onze planning wel wat in de war, we zouden willen door reizen naar Lake Tekapo omdat vandaag de weg niet zo druk zal zijn. We accepteren hun aanbod en spreken bij hun thuis af.

Na een ontbijt in de schaduw bij de campingkeuken, het is al best warm, vertrekken we.

Murray en Bev wonen een stukje buiten Fairly, op de weg die we gisteren hebben gereden. Ze wonen op een schitterende plek! Murray was tot voor kort een schapenhouder, die de grond nu verleasd heeft. De getallen van oppervlakte grond en aantallen schapen zijn voor nl-begrippen gigantisch. Bev is fotografe van met name huwelijken.

Er sluit ook nog een Amerikaan aan, Mike ook een fietser. Hem hadden we in Geraldine al gezien maar nog niet echt gesproken. Voordat hij naar NZ kwam heeft hij eerst in Japan gefietst, zodat hij ons een mooi aantal tips kan geven!

Het eten is heerlijk, vooral de toetjes zijn heel feestelijk (en verrassend/lekker).

Na het eten laat Murray zijn bedrijf zien, we gaan met zijn 4×4 het land op en hij brengt ons naar de hoogste punt van zijn land. Hier hebben we een schitterend uitzicht en een goed gesprek over hoe je in het leven staat (als je ouder wordt).

Weer terug bij het huis komt Bev terug op ons plan om vandaag naar Lake Tekapo te gaan: vandaag is het nog mooi weer en daarmee nog zicht op Mount Cook. Morgen is er slechter weer voorspeld. Dus, om Mount Cook nog te kunnen zien, wil ze ons wel met de auto brengen. Tijdens de rit geeft ze nog de tip om Mount John te beklimmen, dat kan nog net voor het donker wordt en is een mooi uitzichtpunt. Bev zet ons, na nog een korte toeristische rondrit, met landschappen met veel lupines, af bij de camping en we bedanken hen voor deze geweldige dag!

Nadat we de tent opgezet hebben gaan we Mount John op, en inderdaad, een geweldig uitzicht met in de verte Mount Cook. We dalen na zonsondergang weer af naar de camping. Wat een onverwachte dag is dit geworden!!

Boxingday – woensdag 26 December 2018

We worden vroeg gewekt door de zon: ook vandaag belooft het een mooie dag te worden. Omdat de receptie van de camping toen we gisteravond aankwamen al dicht was (er was een systeem met plekken die nog beschikbaar waren) gaan we eerst de nacht betalen. Omdat we een dagje willen blijven hopen we dat het op dezelfde plek kan maar helaas… dus eerst de tent verplaatsen. Daarna gaan we in het dorp ontbijten, om vervolgens de boel te bekijken: het kleine kerkje aan het knalblauw meer en het standbeeld van de schaap-herdershond. Terug lopend via de stuwdam zien we een wandelroute door het achterland. Na eerst via nieuwbouw (aanzienlijk moderner dan op het noordeiland) te lopen komen we in het buitengebied met een overdaad aan lupines en bijen met rode klompjes stuifmeel aan de pootjes. Een schitterend gezicht! Op de terugweg worden we ingehaald door een regenbui.

In het dorp nemen we nog een kop koffie voordat we boodschappen doen, de komende dagen zullen we weinig winkels tegenkomen.

We hopen nog op een heldere nacht, waar we nu zitten is een van de 12 donkerste plekken op de aarde. Helaas zijn er op de camping wat te veel lampen, zodat we alleen de grotere stelsels (zuiderkruis, Orion, etc) kunnen zien.