Week 16 – Laatste week Nieuw Zeeland

Plannen – donderdag 14 februari 2019

De wekker gaat al voor zevenen, we hebben een Facetime afspraak met Jelle en Tina. Dus bijpraten van wat er wederzijds allemaal gebeurd is (in Queenstown hadden we dit ook al geprobeerd maar toen waren de mb’s wat te snel op). Omdat er nog tijd over was tot het gesprek met dd ouders van Nicole, probeert ze of Marieke al wakker is. En ja, dus kan er uitgebreid over de voortgang van WIDM gepraat worden.

Voor de dag hadden we een mooi plan gemaakt: een route fietsen naar Kidnapperspoint en het zwembad in. Maar toen puntje bij paaltje kwam hebben we beide niet gedaan. Maar we hebben de tijd wel zinvol besteed: we hebben de route bepaald die we in Japan gaan rijden. Verder veel gekeken wat we daar nu willen gaan doen/zien.

Tegen zessen gaan we op de fiets nog naar de supermarkt. Na eerst de fles rose en het kaasje opgemaakt hebben (onze alcohol tolerantie is wel wat afgenomen😉) gaan we koken en eten het buiten in de schemer op; het is heerlijk zacht weer. We blijven dus nog even zitten, in de tent is het toch te warm…

Per auto naar Taupo – vrijdag 15 februari 2019

In Hastings op de camping pakken we vroeg de tent in. Rond 10.00 uur verlaten we het terrein nadat we de fietsen schoongemaakt hebben. We fietsen via de coastal trail Nasr Napier. Het fietspad is oogverblindend wit, er is gemalen kalksteen voor gebruikt (advies uit de reisgids: gebruik een zonnebril). Het fietst verder heel goed. De route is niet noemenswaardig interessant. We zien vooral veel velden met fruitbomen en kunnen ons voorstellen dat er veel werk is voor fruitplukkers.

In Napier nemen we nog een kop koffie en een lunch. Het festival begint duidelijk naar het weekend te gaan en het is een stuk drukker in de stad. Ook zijn er meer festivaltenten verschenen en lopen er meer mensen “verkleed” op straat. Helaas vertrekken wij vandaag.

In de buurt van het vliegveld halen we de auto op. Deze moesten we voor minimaal 4 dagen huren. We hebben het zo uitgekiend dat we deze op dinsdag 19 februari (1 dag voor vertrek) bij het vliegveld in Auckland retourneren. Verrassend genoeg krijgen we weer een Toyota Highlander mee. Deze wilden we graag maar was al volgeboekt en was ook behoorlijk prijzig. We weten precies hoe we de fietsen in de auto moeten leggen. Ze passen er weer goed in en vrij snel zijn we vertrokken.

Via HW 5 rijden we over een paar hoge bergen naar Lake Taupo. Dit meer is oorspronkelijk een vulkaan geweest. In de grootste uitbarsting in 181AD is dit meer ontstaan: een caldera. We doen eerst boodschappen en moeten op een drukke weg invoegen door te ritsen. We worden geadviseerd via borden “merge like a zipper”.

We rijden vervolgens naar de top10 camping 34 km verderop die aan het meer is gelegen. We zetten onze tent op direct aan het meer. Dat HW1 ook langs de camping loopt is dan echt geen probleem meer. Natuurlijk nemen we een duik in het water. Het voelt heel aangenaam. Dan eten en de tent in. Met het geluid van de golfjes van Lake Taupo (en de auto’s van HW1) vallen we in slaap.

Vulkanische vallei (120 km, auto) – Zaterdag 16 februari 2019

Het is toch betrekkelijke rustige nacht geworden, ondanks dat we op 10 m van HW 1 stonden. Het scheelt waarschijnlijk dat het nu weekend is.

Tijdens het ontbijt hebben we nog een FaceTime gesprek met de ouders van Nuttert, ook in Nederland is het nu mooi weer.

We gaan eerst naar Taupo om een kop koffie te drinken. Daarvoor moeten we dezelfde weg weer terug die we gisteren gereden hebben. Tijdens deze rit komen we hardlopers tegen die meedoen aan de estafette rondje om het meer; 155 km!! Een flinke prestatie bij dit warme weer!

Tijdens de koffie zijn we ook bezig met het vastleggen van de overnachtingen in Auckland en Fukuoka. Terwijl we checken welk vluchtnummer we hebben ontdekken we dat we in plaats woensdag op donderdag vliegen: we hebben dus nog een extra dag in Nieuw Zeeland… We hadden al een planning gemaakt tot ons vertrek, die kan dus op de schop!

Pas tegen tweeën vertrekken we uit Taupo, we zijn nog naar de bibliotheek gegaan omdat daar betere WiFi is, om naar Rotorua te gaan. Het ligt in hetzelfde gebied waarin veel vulkanisme (geweest) is. In Rotorua zijn veel geysers, warmwater- en modderpoelen, etc. We gaan vandaag naar Waimangu Volcanic Valley. Hoewel we wat aan de late kant zijn, als we flink doorlopen dan mogen we nog naar binnen, hebben we nog tijd genoeg om alles te zien. En het is nu ook lekker rustig! Het heeft wel overeenkomsten met IJsland, maar het is hier grootser en ook een stuk warmer en groener. Het ziet er dan ook fantastisch uit!

Aan het einde van de route is een bus die ons weer terugbrengt naar de entree, we hebben nog een paar minuten over.

Hierna gaan we verder naar Rotorua. Eerst bij de supermarkt langs en dan door naar de gekozen camping, die aan een blauw meer zou moeten liggen. Daar aangekomen blijkt er een concert te zijn waarbij je op je drijfding (boot/luchtbed/eend/enz.) daar na kan kijken, druk dus. Maar op de camping zelf is er nog wel plek. En nog betrekkelijk rustig ook nog!

Na in de keuken weer zelf pizza gemaakt te hebben, is het alweer donker. We gaan in de tent nog wat lezen en schrijven.

Het valt wel op dat we hier weer meer Nederlanders tegen komen, we hebben hele gesprekken onze eigen taal; ook wel weer eens makkelijk…

Vulkanisch veld met groene poelen – zondag 17 februari 2019

Vandaag zullen we moeten beslissen wat me met de extra dag in NZ gaan doen. Bij een kop koffie in Rotorua pakken we de Lonely Planet erbij en bekijken onze opties. Gaan we nog naar Coromandel met cathedral cove? Gaan we naar New Plymouth met mt Tamaraki? Gaan we naar Waitomo met de glowworm caves? Dat laatste wordt het. Maar eerst gaan we nog naar een ander vulkanisch veld in de buurt.

In Wai-o-tapu thermal Wonderland worden we eerst overvallen door het feit dat we hier niet cash kunnen betalen en onze maestro-kaart werkt niet. Dus moet Nuttert zijn creditcard gebruiken. Dat doen we liever niet, maar gelukkig hebben we die optie wel. De wandeling loopt over een thermaal veld heen met flink wat kraters, stoomwolken, kokende modderpoeltjes en warme waterstroompjes tot wel 100 graden. Het meest opvallend zijn de verschillende kleuren die we tegenkomen. Oranje afzettingen vanwege natrium, groen water vanwege een bacterie, gele afzettingen door zwaveldampen en rode kleuren door ijzer. Het blijft indrukwekkende natuur zo’n vulkanisch gebied. Op het einde worden we nog verrast door een lime-groene-poel. Fantastisch!!

Op de terugweg rijden we nog langs een grote mudpool.

We vervolgen onze weg naar Waitomo, ca 175 km verderop. Het eerste stuk vanaf Rotorua hebben we met de bus al eens gereden. Dan wordt het landschap steeds meer hobbitachtig. We rijden door Arapuni waarvan Nuttert nog weet dat we daar gefietst hebben ca. 3 maanden geleden. Wat alweer lang geleden.

In Waitomo checken we weer in bij de lokale top10 camping. We staan op een mooi plekje. ’s Avonds eten we heerlijk bij het café Huhu. Als we terug op de camping zijn zien we dat er een groep Israëlische jongemannen dichtbij ons staan. Ze maken al veel lawaai. We zullen zien wat de nacht brengt.

Glow worms in the dark – maandag 18 februari 2019

Ondanks dat we veel onheil verwachten van onze buren viel het reuze mee. Dus lekker geslapen! En we zijn ook vroeg wakker en aan het ontbijt. Achteraf hadden we wat eerder kunnen afspreken voor de glowworm cave dan half 11…

We zijn daar dus ook op tijd dus nog tijd voor een kop koffie. En dan de grot in! Het begint laag maar allengs wordt het hoger. We gaan met trapjes steeds verder de grot in. Daar wordt ook uitgelegd hoe dag nou precies werkt (de stalagmieten en stalagmieten). Diep is de grot is een hoge ruimte met mooie akoestiek. Als er zich niemand aanmeldt voor een gezang, laat de gids het wel horen. Erg mooi! Nog verder de grot in zitten een deel met gloeiwormen (niet echt wormen, maar zo worden de larven van een soort vlieg wel genoemd).

En dan terug. Dat gaat met een bootje. En daar zijn dan de grote hoeveelheden gloeiwormen. Het wordt er bijna licht van!!

De grot viel wat tegen, Nuttert heeft in Frankrijk veel mooiere gezien, maar de gloeiwormen waren zeker indrukwekkend.

Hierna gaan we via een toeristische route naar Cambridge. Dit zou een mooi Engels plaatsje zijn, dus een bezoek waard. Daar aangekomen valt het Engels zijn wel mee (tegen, dus). Na een lunch en wandeling in het park gaan we weer op pad. Onderweg komen we langs Hamilton. We halen hier bij een fietswinkel 2 fietsdozen op. Ze rekenen geen kosten. En dan naar Port Waikato, de laatste kampeerplek! De route gaat deels over highway 1, die nota bene deels dubbelbaans is! Maar nog wel met fietsstroken langs de rijbanen. En ook 100 km/h.

Het laatste deel van de route gaat langs de Waikato River, waar we eerder, verder stroomopwaarts, de trail langs gefietst hebben. De camping is keurig, en ook vlak bij zee. We gaan nog kijken bij de zonsondergang, maar door de bewolking is deze niet “breath taking” maar wel mooi.

Bij het koken komen we nog in gesprek met een Duitse vakantie fietser die net begonnen is, ze heeft nog 8 weken te gaan!! Maar goed, wij gaan nieuw avontuur aan, we gaan nog niet naar huis, nog lange niet!!!

Naar Auckland auto inleveren – dinsdag 19 februari 2019

In Port Waikato pakken we onze tent met weemoed in. We gaan in Japan niet kamperen. We gooien al wat overbodige spullen weg, zoals het tentzeil.

Met de auto rijden we nog bij enkele “reserves” langs en dralen nog wat aan de rivierkant.

Na 40 km zijn we bij de hoofdweg naar Auckland aangekomen. We rijden zelfs op een bepaald moment op een expresssway en dat duurt flink lang. Er gebeurt dus toch nog wel iets qua infrastructuur hier.

In Auckland rijden we eerst naar ons “oude vertrouwde” winkelcentrum Westfield in Papatoetoe. Daar drinken we bijThe Coffee Club, waar we onze reis ook begonnen, weer een kop koffie. Natuurlijk merk je dan hoeveel makkelijker dit ons nu afgaat, het vooraf betalen en het krijgen van een nummertje is nu vanzelfsprekend. Nadat we ducktape gekocht hebben bij een bouwmarkt rijden we richting Apex Rental Cars als we ons bedenken dat we nog moeten tanken. Het verkeer werkt echter niet mee, dus alsnog op het nippertje leveren we de auto (voor de statistieken: na 836 km) in.

We mogen de fietsen een uurtje laten staan en brengen lopend de fietsdoos naar het dichtbijzijnde Ibis hotel, waar we inchecken. Na even een korte schrik, want onze tweede nacht is niet goed geboekt en het hotel is volledig vol, kunnen we hier toch twee nachten in dezelfde kamer blijven. We halen de fietsen op en gaan even een uurtje luieren in de kamer. Daarna weer op pad naar het vliegveld om te informeren naar de fietsdozen van Air New Zealand. Deze blijken kleiner (1420x81x300) te zijn dan de dozen die we mee hebben vanuit de fietswinkel.

We slaan ontbijt in bij de Countdown die in het winkelcentrum bij het hotel is en reserveren een plek in het restaurant Griszma voor 19.00 uur. Na weer even een half uurtje ontspannen op de hotelkamer gaan we eten. Het is ondertussen enorm druk geworden en de ober benoemt wel 3x hoe goed het is geweest dat we hebben gereserveerd. Na een uur wachten krijgen we eindelijk ons eten; een teken dat het echt erg druk is want dit hebben we niet vaak meegemaakt in Nieuw Zeeland.

Terug op de kamer sorteren we onze spullen. We gaan morgen de overbodige spullen opsturen naar Nederland, zoals tent, matrasjes, stoeltjes, kookgerei, zomerkleren et. Japan zal pittig genoeg worden en al het gewicht dat we niet mee hoeven te sjouwen is mooi meegenomen. Laat op de avond sluiten we de dag af met een rosé.

Laatste loodjes (32 km) – woensdag 20 februari 2019

We staan vroeg op, hebben een drukke dag voor de boeg! We ontbijten op de kamer en halen daarna de fietsen op bij de receptie; we gaan met de fiets de stad in.

Het is al best warm, hoewel het wat bewolkt is. Eerst gaan we de spullen die we niet meer nodig hebben via het postkantoor terug sturen naar Nederland. Hoewel we verwachten vaak in hotels oid te overnachten, houden we wel de tent en de slaap spullen. We waren eerst (eigenlijk gisteren nog) van plan om de tent ook terug te sturen, maar afgelopen nacht waren we beide tot de conclusie gekomen om die toch maar bij ons te houden. Maar de kookspullen, de stoeltjes en wat zomerkleding gaat wel terug naar huis: bijna 11 kg. Het wordt dus wat makkelijker fietsen, geen voortassen meer nodig! Al met al zijn we nog best lang bezig om alles goed in de grootst mogelijke doos te krijgen…

Hierna gaan we op zoek naar een kapper voor Nicole. Daarvoor moeten we naar een ander stadsdeel, aan de andere kant van een rivier. Via een brug waar we bij aankomst in Nieuw Zeeland ook overheen gefietst zijn. Alleen blijkt de brug nu afgesloten te zijn (sinds eind november) door acuut instortingsgevaar. Er is gelukkig een alternatief via een opgewaardeerd onderhoudspad van de brug voor het autoverkeer. Dit hadden we ook al in de media meegekregen, dit alternatief zou onveilig zijn. Hierom is er blijkbaar bewaking bij geplaatst, er staan drie mannen om alles in goede banen te leiden.

In de winkelstraat vinden we een kapper waar Nicole gelijk aan de beurt is. In de tussentijd gaat Nuttert bij de rivier een boek lezen.

Dan weer op weg naar het hotel, maar wel via een omweg om de stad. We volgen deels de wandeltocht over de lengte van Nieuw Zeeland, Te Araroa. Deze loopt hier dichtbij de stad maar van de stad is niets te merken.

Tegen vijven zijn we weer terug in het hotel. Na een korte break, afkoelen op onze kamer, beginnen we met het inpakken van de fietsen. Net als de andere doos is dit ook passen en meten; de dozen zijn eigenlijk net te klein. Om de fiets van Nicole ingepakt te krijgen moet zelfs het achterwiel er uit! Maar het lukt uiteindelijk, we zijn er bijna 3 uur mee bezig geweest.

Nicole gaat bij de supermarkt nog wat maaltijd salades halen, voor ons galgenmaal. Bij de tv eten we het op.

Na een douche drinken we de wijn van gister nog op, met kaasje en duiken dan het bed in, morgen gaat om 6 uur onze wekker…