Naar Lumsden (40 km) – donderdag 24 januari 2019
Vandaag hadden we afgesproken om rond 8.30 uur te ontbijten. Als we in de keuken aankomen is deze leeg. We weten nu wel waar we het ontbijt kunnen vinden en dus starten we zelf. Even later komt Rachel binnen met haar twee kinderen. Ze had verse melk opgehaald bij de buurman. Gisteren had ze beloofd om poffertjes te maken met verse melk. Maar eerst maakt ze koffie voor ons, terwijl haar dochter vrij luidruchtig haar aandacht vraagt.
We zijn weer langer bezig dan gedacht doordat het gezellig is en het eten ons goed smaakt. Nadat we de tent hebben opgepakt zijn de poffertjes klaar (volgens een Nederlands recept). Wij schuiven aan en smullen van poffertjes met vanille-ijs, poedersuiker en maple-siroop. Als Nathan dan ook nog binnenloopt wordt het helemaal gezellig. We komen hier gewoon niet weg.
Uiteindelijk om 11.15 uur met een liter verse melk, veel foto’s, knuffels en gezwaai vertrekken we dan toch. 
We zeggen tegen elkaar dat we toch wel ontzettend veel geweldig lieve mensen tegenkomen.
Het weer is goed. Weinig wind, zonnig met hier en daar wolken. De weg is vlak. Het fietsen zou makkelijk moeten gaan, maar Nuttert moet weer op gang komen. Nicole heeft weinig last. Het eerste dorpje met café is Lumsden na 40 km. Lumsden zit op de route van onze volgende trail “around the mountain”. In het café zien we dat er komende zaterdag weer slecht weer wordt verwacht. We passen onze plannen aan en blijven nu in Lumsden, zodat we later (en hopelijk wel met mooi weer) in de prachtige valley zijn waar we al veel van hebben gehoord.
De camping in Lumsden is een groot grasveld met keuken en toilet-douche-gebouw. Het ziet er aardig uit, maar ruikt niet helemaal fris. We zetten de tent op en lezen wat. Als Nuttert doucht gaat het regenen, dus trekken we ons terug in de tent. Nuttert valt vermoeid in slaap.
‘s Avonds eten we bij Route 6
een pizza en drinken we een biertje. Als we terugkeren op de camping is deze een stuk voller. We maken nog een praatje met de eigenaresse en horen dat zij de camping nu 3 maanden beheert, nadat haar vader is overleden. Waarschijnlijk gaat ze de camping verkopen, want in Lumsden is sinds kort ook een freedom camping geopend voor auto’s. Dat is een grote concurrent. Gelukkig is de camping dit jaar nog geopend.
Around the mountains, etappe 1 (25 km, 160 hm) – vrijdag 25 januari 2019
We hebben vandaag maar een kort ritje op het programma staan en omdat de camping waar naartoe we willen gaan pas laat open gaat hebben we deze ochtend dus absoluut geen haast. Omdat Nuttert het bed niet uit kan komen gaat Nicole alleen naar de winkel om custard oid te halen; we hebben gisteren bij camp Taringatura verse melk gekregen en die willen we wel gaan gebruiken. We ontbijten dus met een dessert: heerlijk!!
Nadat we de boel ingepakt hebben gaan we in het dorp koffie drinken, boodschappen doen en bij de i-site de overtocht over het meer regelen. De trail die we gaan doen eindigt aan de westoever van het Wakatipu meer, waarna je met een boot naar het aan de oostzijde gelegen Queenstown moet.
De mevrouw bij de i-site bevestigt weer het vooroordeel wat we hebben: ze kan ons niet helpen en weet eigenlijk ook niet waar we het over hebben. Ze heeft ook geen telefoon, ze is al “glad she has electricity”. We moeten maar naar het gemeentebureau gaan, die kunnen ons vast wel helpen.
Bij het gemeentebureau mogen we bellen, ons zelf meegebrachte folder van de trail heeft een nummer van de bootmaatschappij. Uit het gesprek blijkt het boeken ook alleen telefonisch te kunnen, vandaar dat we het online niet konden vinden…
Als we uiteindelijk op weg gaan is de wind aardig aangetrokken: noordwest 4-5. Dus pal tegenwind terwijl de weg ook langzaam oploopt. Het is ook weer een omgebouwd spoorwegtrace. Wel is er ruimtelijk wat fout gegaan: de palen van de stroomkabels staan midden in het pad. Duidelijk geen clash detection van het 3D ontwerpmodel gedaan…
Het dorpje bij de camping, Mossburn, stelt niet veel voor. Wel zijn er twee cafeetjes, en dat is mooi want we hebben wel weer zin in een bakkie (en een ijsje). Hierna gaan we door naar de camping waar we een rustig avondje hebben; we eten een van de noodmaaltijden waar we al weken mee rondrijden en het smaakt helemaal niet verkeerd!
Verwaaid op country park Mossburn – zaterdag 26 januari 2019
We hadden al een extra dag geboekt op deze camping omdat het weer zou verslechteren. En dat bleek ook zo te zijn. In de nacht had het al goed geregend, maar vooral de wind was fors toegenomen. We blijven lang in de tent liggen (lezen) en luisteren naar het geruis van de bomen. Als we uiteindelijk de tent uitkomen heeft de campingeigenaar een touwtje gespannen op het tentenveldje. Vlak achter onze tent mag je niet meer met je tent staan. Vermoedelijk vanwege kans op vallende taken (of bomen?).
We ontbijten dus laat, doen weer eens een wasje en lezen wat. We zijn naast het Duitse fietsstel de enige die op de camping zijn gebleven. Zij gaan een beetje hun eigen gang, dus wij ook. Er valt dus weinig te kletsen. Het enige wat nog het vermelde waard is dat is dat we de boerderij dieren mochten voeren. Nicole krijgt een zakje met voer en allerlei aanwijzingen voor de dieren. We beginnen met de kippen, daarna de geiten en als laatste de alpaca’s. Bij deze laatste moet je wel oppassen, want ze kunnen spugen!! Dat gebeurt gelukkig niet.
Na het avondeten kijken we nog even op de weerapp en schrikken ons rot. Morgen wordt er voor de avond rond 8 uur 26 mm regen verwacht bij Lake Mavora. Dat is 2,6 cm regen!!! Dat geeft reden tot zorg voor Nicole, Nuttert reageert betrekkelijk nuchter. Onze tent kan dat wel aan.
Around the mountains, etappe 2 (62 km, 900 hm) – zondag 27 januari 2019
Na een onrustige nacht met een fantastische sterrenhemel (dus inclusief Melkweg), we waren niet erg moe geworden van de rustdag en de wind bleef ook flink doorzetten, staan we om 7:00 op. We hebben er zelfs de wekker voor gezet!! ‘s morgens was de wind wel wat minder geworden maar niet echt veel. Bij vertrek hoopten we er maar het beste van. Om moed in te drinken maken we nog een stop bij het al eerder bezochte cafe, nog steeds niet echt beleefd maar de koffie is goed.
Terwijl we daar zitten komt het Duitse stel langs dat naast ons stond en, net als wij, ook een extra nacht op de camping bleven door de storm. Zij gaan naar Te Anau, over de (drukke) weg in plaats van via de trail zoals wij doen omdat hun fietsen smalle banden hebben. Er gaan veel bussen naar Te Anau, daartussen fietsen is niet leuk.
Als de koffie op is gaan we ook op pad. Helaas hebben we pal wind tegen (noordwest 5-6). En de route gaat ook nog omhoog. Gelukkig is het wel mooi weer…
Na 30 km trail gaat de route verder via een gravelweg. En dus ook met ander verkeer. Al met al een stoffige bedoening. Over het algemeen wordt er wel rekening met ons gehouden, maar sommigen…
Na 50 km is de route zo gedraaid dat we in een keer wind mee krijgen; komt waarschijnlijk doordat we in een dal tussen twee bergruggen rijden, en zijn dat de twee smaken.
Uiteindelijk komen we aan bij de campsite. Deze is van het Department of Conservation (DOC) en biedt alleen toiletten en ongezuiverd water, niet echt luxueus dus. De locatie is wel prachtig, aan een groot meer met schitterende natuur. Nadeel: sandflies. Dus gelijk lange mouwen en lang broek aan!
Nadat we een plekje gevonden en de tent opgezet hebben, wat nog niet meeviel want het is erg rustig (keuzestress…) duiken we het meer in. Nog wel frissig!!!
Terwijl we bezig zijn met het eten op te eten op het strandje 
begint het wat te druppelen, wat vervolgens uitgroeide tot echte regen. Dus gauw naar binnen! De rest van de avond wordt het ook niet meer droog..
Around the mountain, etappe 3 (44 km en 350 hm) – maandag 28 januari 2019
De hele nacht hebben we slecht geslapen. Het bleef regenen of nadruppelen vanuit de bomen. Bovendien lagen we behoorlijk scheef wat het slapen ook niet bevorderde. In de nacht hadden we ons beide zorgen gemaakt. Nicole over modderstromen en Nuttert dat hij blind was geworden. Huh? Hoezo? Nuttert was in de nacht wakker geworden en het was zó donker dat hij met de telefoon moest checken of z’n ogen nog werkten.
Oké, we wachten tot 9.00 uur tot de regen is gestopt. De tent heeft ons redelijk droog gehouden. We ontbijten met havermoutpap, wat ons ondertussen allebei goed smaakt. Rond 11.15 uur starten we met fietsen, na allerlei fotosessies van het meer. 
Het is immers een Lord of the Ring filmlocatie geweest (Nen Hithoel en Fangorn Forrest). Best wel laat, zeker omdat we om 16.15 uur een boottocht geboekt hebben naar Queenstown.
Vanaf het begin hebben we de wind mee op de prachtige wijdse grasvlakte tussen twee bergketens door. 
Er zijn twee ‘fords’ (doorwaadbare plek in de rivier) waar we doorheen moeten. Onze tactiek is deze keer om de schoenen uit te doen en met blote voeten over de stenen te lopen. De fiets dient om het evenwicht te bewaren. 
De omgeving wordt steeds mooier. Na de vlakte fietsen we door een gorge naar beneden. De weg blijft van gravel dus het is oppassen geblazen. Helaas krijgen we vanaf dat moment zo nu en dan toch flinke tegenwind.
Om 15.15 uur krijgen we zicht op Lake Wakatipu. Het is onduidelijk waar onze steiger is, maar we pakken de eerste weg naar het meer en dat blijkt een goede gok. We zien dat er veel bomen omgewaaid zijn de laatste dagen. Het ruikt nog naar vers afgebroken dennenhout. Één boom is nog niet opgeruimd, waardoor we de fietsen over de boom moeten tillen.
Bij Mount Nicholas Station spreken we een Nederlands meisje dat al jaren onderweg is en ook zelf zegt dat ze nergens meer zal aarden. We wachten met een kopje koffie op de boot. De boot die ons naar Queenstown brengt stuitert over de golven. Het uitzicht op het (gletsjer?)blauwe meer met bergen met besneeuwde bergtoppen is schitterend.
We hadden ons op het ergste voorbereid wat Queenstown betreft. Het is er supertoeristisch, druk verkeer, vol met adventureshops, outdoorshops en cafés en restaurantjes. Gelukkig is er nog plek op het Creeksyde holiday Park.
Het voelt eigenlijk wel lekker om weer in de bewoonde wereld terug te komen en s’avonds keuzestress te hebben over het restaurant.
Terug in de tent checkt Nuttert zijn mail. Hij heeft een bevestiging van de huurauto die we woensdag om 10.00 uur kunnen ophalen op Christchurch AirPort…… wat!!! Dat is 500 km verderop! We hebben ons vergist in de locatie! Hoe stom! Meteen beginnen er varianten om dit op te lossen op te borrelen. Variant 1 is om morgen bij het kantoortje van Apex Rental Cars in Queenstown langs te gaan om met hen de mogelijkheden te bespreken.
Tja, of we goed zullen slapen is de vraag. We liggen wel recht.
Queenstown – dinsdag 29 januari 2019
Na een onrustige nacht van Nuttert, mss door de jeukbulten van de sandflies of het foutje van de huurauto, werden we vroeg gewekt door onze buren; al om half zeven hadden ze uitgebreide verhalen met elkaar. Een uurtje later gaan we er zelf uit om naar het verhuurbedrijf te gaan. Daar aangekomen leggen we het probleem uit. Ze kunnen nu niets zeggen, maar er zijn meerdere opties. Ze gaan er mee aan de slag en zullen later terug bellen.
We gaan ontbijten in het naast gelegen cafe en daarna weer terug naar de camping: we hebben een FaceTime afspraak met Jelle en Tina. Althans dat dachten we, door het tijdsverschil is er verwarring over “vandaag” en “morgen”… Gelukkig kunnen ze (onze) vandaag. Maar het wordt maar een kort gesprek, FaceTime jaagt de beschikbare mb’s er doorheen. We beloven dat we snel weer contact opnemen.
Na nog een wasje gaan we nadat het inmiddels wat dichtgetrokken is de stad in. We hebben niet echt een doel (pinnen en een bewaardoosje voor de sd kaartjes) en slenteren wat langs de winkels en restaurants. Ook gaan we nog naar het park met uitzicht op het meer met talloze activiteiten: parapenten al dan niet achter een boot, een rondje met verschillende jetboten of met de stoomboot, of zelf met kayaks, of een soort van haaiboot. Of zeilen. Allemaal leuk en aardig maar het trekt ons niet zo.
Nicole wil misschien met de kabelbaan naar het uitkijkpunt op de berg of misschien ook niet. Dus daar lopen we dan ook naartoe. Het is er, ondanks dat het al half vijf is, nog aardig druk. En omdat we ook net langs een conservation park met lokale vogels, en ook de kiwi, slaat de twijfel toe. We besluiten het goedkoopste te gaan doen. De kabelbaan is $39,- dus op naar het park. Na wat onderhandelen wordt het $38,50 (met 30% korting omdat ze om 18:00 dicht gaan) dus gaan we vogels kijken. Eerst naar de kiwi! Die wordt dan net gevoerd en dus, in de schemer, “goed” zichtbaar. 
Leuk om het veel besproken en met uitsterven bedreigde symbool van Nieuw Zeeland te zien. Verder zijn er in het park veel dieren, ook bedreigd, die we al in het wild gezien hebben maar ook een aantal nieuwe zoals papegaaien en parkieten.
Hierna gaan we weer naar de camping, onderweg daar naartoe beslissen we dat we weer uit eten gaan, gebruik maken van 186 mogelijkheden! Dit keer de best gewaardeerde volgens TripAdvisor.
Met een schitterende zonsondergang 
lopen we weer naar de camping en concluderen beide dat Queenstown toch een erg leuke plek was om te zijn!